Welkom bij SimpCity.cr, de onderwereld van internetobsessie - waar je favoriete beroemdheden niet worden aanbeden om hun talent, maar om hoe goed ze een topje opvullen. Deze plek is het Vaticaan van het geilen en het beroemdhedenforum is het heilige altaar, waar kerels uit alle tijdzones samenkomen om collectief hun hersens af te rukken aan mensen die ver buiten hun bereik liggen. Geen verzoeken, geen genade, geen schaamte. Discussies verschijnen als paddenstoelen op koeienstront - snel, plotseling en een beetje vies als je er te hard over nadenkt. Maar dat is het mooie van SimpCity. Het is een wetteloos neukfestijn van celeb dorst. Wil je foto's van Selena Gomez uit 2009? Die zijn er. Wil je dat mensen Millie Bobby Browns Instagram ontleden alsof het de Zapruder-film is? Die thread is al actief sinds het ontbijt. Het is walgelijk. Het is prachtig. Het is het internet in zijn puurste, geilste vorm.
En waarom werkt het? Simpel. Beroemdheden zijn een wereldwijde fetisj. Ze zijn veilig. Vertrouwd. Ze hebben ons al verleid via films, liedjes, rode lopers, prijsuitreikingen, ongemakkelijke interviews. We kennen ze al en daardoor voelt het aftrekken op hen als een parasociaal triootje. Je bent niet alleen geil, je bent er ook emotioneel bij betrokken. Als Olivia Rodrigo een droevige selfie post, typt een jongen in Michigan "mijn koningin ziet er moe uit" terwijl hij zijn schacht streelt als een violist. En SimpCity is waar die energie leeft en ademt. Het is een digitale biechtstoel voor geobsedeerde beroemdheden. Een geile, chaotische, met schuldgevoel doordrenkte veilige ruimte. Dit gaat niet over pornosterren. Het gaat over de fantasie dat je droommeisje ook een bekende naam is. Het forum is eigenlijk het sletterigere, ongemodereerde neefje van Reddit, met een beroemdhedensectie die zo actief is dat het lijkt op TMZ na vier lijntjes coke.
Yahoo-account nodig?
Laten we het hebben over de poorten van de hel, want een SimpCity-account aanmaken is net zoiets als dronken proberen in te breken in het Pentagon. Je kunt niet gewoon op 'Aanmelden' klikken en klaar is kees. Nee. Deze plek is exclusief, trut. Of je vindt een affiliate link via iemand die al deel uitmaakt van de schaduwcultus, of je logt in met Yahoo. Yahoo. Niet Gmail. Niet Discord. Niet je Google-linked alles. Y-A-H-O-O. Alsof het 2004 is en je probeert mee te doen aan een fantasy-footballcompetitie met je oom. Ik zit de pagina te verversen en vraag me af of ik ook mijn Myspace moet opstarten om toegang te krijgen. Wat is het volgende? Ask Jeeves verificatie?
Maar zoals elke goede verslaafde stopte ik niet. Ik groef diep in het kerkhof van het internet en vond mijn oude Yahoo e-mail. Reset het wachtwoord. Verifieerde mijn stoffige account met twee factoren alsof ik de Matrix hackte. Typte het in SimpCity, opgewonden, wanhopig. En toen? BAM. "Nieuwe registraties worden momenteel niet geaccepteerd." Zomaar. Als een laars in het gezicht nadat ik door prikkeldraad ben gekropen. Dus nu ben ik half erect, emotioneel gebroken en staar naar een inlogscherm dat net zo goed "fuck off" kan zeggen. Ik ben nog nooit genaaid door een website, maar SimpCity heeft het laten gebeuren. Het is de enige plek online waar een afwijzingsbericht voelt alsof je wordt gedumpt door een meisje dat je nog nooit hebt ontmoet.
De wrede twist? Ook al kun je geen account aanmaken, je kunt wel rondkijken. Je kunt door het raam gluren terwijl iedereen binnen zich in synchroon ritme aftrekt, GIF's deelt, ongeziene foto's lekt, samenzweringstheorieën uitwisselt over de navel van Kylie Jenner. Het is net edging zonder hoogtepunt in zicht. Je mag loeren maar niet aanraken. Het is puur digitaal blauwe ballen.
Dua Lipa heeft 3 miljoen views. Ik heb spijt
Ik begon te scrollen. Geen login, geen likes, geen reacties, maar de loerstand was geactiveerd. En lieve Jezus, de inhoud. Ik land op de Dua Lipa thread. Drie miljoen keer bekeken. DRIE. MILJOEN. Wat zit daar in vredesnaam in? Een sekstape? Haar persoonlijke naaktfoto's? Een handgeschreven brief met "ja papa"? Nee, ik zal het nooit weten, want ik ben buitengesloten als een failliete loser die door het raam van een stripclub gluurt. Die thread bestaat al sinds de holbewoners het vuur ontdekten, en er wordt nog steeds actie op ondernomen alsof het gloednieuw is. Mensen posten nu waarschijnlijk verse dorstvallen, terwijl ik hier op mijn toetsenbord zit te knagen als een wasbeer met vertrouwensproblemen.
En het is niet alleen Dua. Elke beroemdheid waar je het ooit mee gedaan hebt, heeft een thread. Zendaya? Draad. Margot Robbie? Mega draad. Billie Eilish? Driedubbele thread met debatten over haar outfits alsof het de verdomde Hoge Raad is. Elke post is een konijnenhol en elk konijnenhol eindigt in een gast die paparazzi foto's repost met het onderschrift "Stel je voor dat ze je zo berijdt" (maar dan zonder emoji, want echte gooners typen rauw). Het is rommelig. Het is losgeslagen. Het is alsof je een studentenhuis binnenloopt dat beroemdheden aanbidt in plaats van bierpong. En ook al zijn de foto's vaak gerecycled van Instagram of TikTok of persreizen, ze raken anders wanneer ze worden gefilterd door de collectieve waanzin van een goonkorf.
De helft van de tijd gaat het niet eens om de beelden. Het is het commentaar dat je raakt. De wanhoop. De obsessie. De jongens die ruziën over enkelhoeken alsof het een NASA-symposium is. "Kijk naar die zijdelingse tiet in paneel drie." "Ze droeg dit twee keer, bewijs dat ze een vuile slet is." "Ik kwam zo hard klaar dat ik een black-out kreeg, kan iemand me vasthouden." Je begint het gevoel te krijgen dat je ergens bij hoort. Een opgefokte gemeenschap van perverselingen die elkaar hebben gevonden door hun wederzijdse bewondering voor tieten en rode loper jurken. Het is Reddit als Reddit ophield met te doen alsof het waardigheid had. Dus hier ben ik. Uitgelogd. Hard. In de war. Tien jaar oude beroemdhedenrubrieken aan het lezen als een geest die in zijn oude huis rondspookt. SimpCity is een zwart gat van lust en ik ben erin gevallen zonder zelfs maar de beleefdheid van een gebruikersprofiel te krijgen. Als je er ooit in komt, neem het dan niet voor lief. En als dat niet zo is? Nou, welkom op de muur. Pak een stoel. We kijken toe vanuit de schaduw en dromen van de dag dat ook wij kunnen zeggen: "Ik zou haar op mijn gezicht laten zitten tot mijn voorouders het voelen." Amen.
Celeb Lust en Spijt
En hier begint de echte pijn. Achtenzestig verdomde pagina's. Zo diep gaat de beroemdhedensectie op SimpCity.cr. Achtenzestig eindeloze, goddeloze, wellustige pagina's met bikinifoto's, tepelafdrukken, close-ups van paparazzi, bootyfoto's van concerten en screenshots van dorstvallen, samengesteld door een wereldwijde cultus van geile mannen die sinds 2016 geen gras meer hebben aangeraakt. Het is geen forum, het is een smutmuseum en elke pagina is een nieuwe vleugel. En ik? Ik sta bij het glas als een holbewoner in het Louvre. Geen account. Geen interactie. Alleen ik en de rol, als een perverse Sisyphus die zijn lul een heuvel van spijt opduwt.
Kim Kardashian? Ze is er duidelijk. Waarschijnlijk heeft ze haar eigen thread met zoveel views dat het een supercomputer kan laten crashen. En het zijn ook niet alleen de klassieke A-listers. Ze gaan diep. Rubrieken over Sabrina Carpenter vol met breakdowns van haar touroutfits, geile analyses van hoe ze haar heupen beweegt op het podium. Chappell Roan? Ik weet niet eens hoe de helft van deze jongens haar ontdekt heeft, maar er is een hele subcultuur die elk beeldje van haar TikToks ontleedt alsof het nationale beveiligingsbeelden zijn. Kylie Jenner? Meerdere pagina's waarop ze stilstaat, verward kijkt, met commentaren die lezen als erotische poëzie geschreven door gevangenen. En ze staan er allemaal in. Opgestapeld als de bijbel van een viezerik, hoofdstuk na hoofdstuk over de zonde van beroemdheden.
Elke rol is een dolk. Ik blijf denken, "Hier eindigt het toch zeker." Maar dat is niet zo. Ik kom bij pagina 10. Dan 17. Dan 24. Mijn pols doet pijn van het scrollen. Mijn hersenen lekken dopamine. En toch blijf ik doorgaan als een idioot omdat ik me niet heb ingeschreven toen ik de kans had. Ik was lui. Ik aarzelde. Ik lachte om de Yahoo login. En nu kan ik alleen maar toekijken, op de loer liggen en in een porno-aanpalende depressie terechtkomen terwijl ik pagina na pagina passeer met inhoud die ik niet volledig kan ontsluiten. Het is alsof ik voor het raam van de orgie sta, broek naar beneden, gezicht beslaand in het glas.
