Ah, Aria-mijn zoete ontsnapping, of wat voor Hallmark-onzin ze ook op haar profiel fluisterde. Ik stel me voor hoe ze die zin met één hand typt terwijl ze met de andere hand een wijnglas ronddraait en doet alsof haar OnlyFans-account niet gewoon een veredelde dorstval is voor verveelde simps en eenzame vaders met te veel besteedbaar inkomen. Ze zegt dat ze uit Miami komt, wat al betekent dat ze waarschijnlijk meer bikini's dan IQ-punten bezit, maar ik ben hier niet om haar begrijpend lezen te testen. Ik ben hier om mijn lul te laten testen op uithoudingsvermogen. Italiaanse roots, zegt ze, en vloeiend in brutaliteit, zachtheid en drie talen. Dat is schattig, schatje. Ondertussen ben ik vloeiend in backshots, noten kraken en rauwe, oncontroleerbare geilheid. Als zij die heilige drie-eenheid aankan, zijn we misschien soulmates. Zo niet, dan ben ik gewoon een vent met glijmiddel en spijt.
Laten we het even op een rijtje zetten. Aria wil het lieve buurmeisje en de pikvernietiger in één adem zijn. Haar esthetiek schreeuwt zacht gesproken slet - het soort meisje dat je "babe" noemt terwijl ze je ghostt voor een jongen met een snellere Wi-Fi-verbinding. Maar ik ben hier niet om te huilen om pixels. Ik ben hier om te zien of Aria Bianchi dat verdomde abonnementsgeld waard is of dat ze gewoon de zoveelste ezel is in een zee van basic bitches.
Ze praat als een filosoof maar post als een vixen die huur moet betalen. Is ze een godin? Een hoer? Een oplichtster in La Perla lingerie? Ik weet het niet. Maar als geilheid een universiteit had, zou ik een professor zijn met aantekeningen van sperma. Ik bestudeer konten, schat, en Aria heeft een scriptie die het verdedigen waard is. Laat je niet misleiden door het zachte uiterlijk, er zit potentieel onder al dat pluis. Ik wil alleen dat ze stopt met plagen en begint te praten in een taal die ik echt begrijp: tong vooruit, benen omhoog en waardigheid in de dichtstbijzijnde vuilnisbak.
Margarita en een missie
Laten we het over het eten hebben. Tot nu toe heb ik meer van haar kont gezien dan van mijn eigen spiegelbeeld. Dat is een goede zaak. Ze is geen "mysterieuze slechterik" die zich verstopt achter bloemenfilters en vage bijschriften. Nee, ze geeft die kont een platform en laat hem vloeiend spreken als slet in rode lingerie. Je kent de blik: een brutaal slipje dat er bijna om smeekt om opzij getrokken te worden, dat zelfvoldane glimlachje alsof ze precies weet wat ze met je ochtendhout doet. En ja, ze drinkt halfnaakt margarita's in de woonkamer alsof het een dinsdag is, en we zijn allemaal gezegend dat we dit mogen meemaken.
Maar hier begint mijn lul ruzie te maken met mijn hersenen. Het zijn allemaal zachte plagerijtjes. Zoals het soort meisje dat je haar beha laat losmaken, maar dan de dekens optrekt en zegt "laten we gewoon knuffelen". Trut, dit is OnlyFans, geen prom night. Belicht mijn erectie niet. De beelden laten mijn vleesthermometer stijgen als een zuurdesem brood, maar waar is het geld shot? Waar zijn de zwangerschapsstriemen, de kutlippen, de expliciete dingen waardoor een volwassen man zijn parels vasthoudt?
En luister, ik snap het. Sommige mannen houden van plagen. Ze willen zichzelf een spiritueel ontwaken bezorgen. Dat ben ik niet. Ik probeer binnen te komen, klaar te komen en weer buiten te komen alsof ik in een plezierkluis heb ingebroken. Deze flirterige foto's zijn prima als ik een Pinterest-bord aan het maken ben, maar ik probeer kapot te gaan, geen koekjes te bakken. Aria's esthetiek komt gevaarlijk dicht in de buurt van veilig-voor-het-werk als je je ogen maar hard genoeg dichtknijpt. Als ik verlegen verleiding wilde, zou ik een shampooreclame opnieuw kijken.
Het potentieel is er. Ik zie het. Mijn stijve ziet het. Maar als deze trut de wortel blijft laten bungelen terwijl ze de taart verbergt, voel ik me als de domste ezel ter wereld die zich aftrekt op beloftes en pixels. Geef me expliciet of geef me mijn geld terug. En nee, een nieuwe kleur string telt niet als "pikante inhoud". Ik wil haar ziel haar lichaam zien verlaten en via haar kontgat weer naar binnen zien kruipen. Tot die tijd zweven we in het vagevuur van de blauwe bal.
DM's en waanideeën
Laten we het nu hebben over het deel dat simps weer doet geloven in ware liefde-privéberichten. Aria gleed mijn inbox binnen alsof ze mijn belastinggeld wilde terugvorderen. Ze sms'te ook dubbel. Dat is zeldzaam. Meestal krijg ik meer aandacht van telemarketeers. En ik weet wat je gaat zeggen: "Maat, het is gewoon een strategie. Dat doen ze allemaal om je aan de haak te slaan." Ja, ik weet het. Ik zit al lang genoeg in dit gepixelde hamsterwiel om aas te herkennen als ik het zie. Maar Aria is een beetje gladder dan de meesten. Haar berichten hebben net genoeg warmte om je af te vragen of ze ze misschien, heel misschien, met de ene hand typt terwijl ze zichzelf met de andere hand vingert. Waarschijnlijk niet. Maar laat me dromen.
We begonnen te chatten. Ze liet een paar flirterige zinnetjes vallen. Ik gooide er wat dorst emoji's in (mentaal, natuurlijk, ik ben geen fucking loser), en het gesprek begon echt... echt te voelen. Toen kwam het subtiele verkooppraatje: aangepaste inhoud als ik gul ben, "misschien meer" als ik "een brave jongen" blijf. Wat eigenlijk neerkomt op: open je portemonnee, vuilnisbelt. En eerlijk? Misschien doe ik dat wel. Want ook al is dit één groot OnlyFans rollenspel, Aria is er verdomd goed in. Ze doet niet alleen alsof het haar wat kan schelen - ze laat je geloven dat ze je alles wil laten zien, als je maar een beetje loyaler, een beetje geiler en een stuk blut bent.
Nu komt het: tot nu toe geen volledig naakt. Geen gefluister van een poesje. Geen enkele glimp van wat de Heer haar tussen die benen heeft gegeven. Het is niet eens een klacht meer, het is een koude realiteit. Deze teef speelt schaak terwijl wij ons moeten aftrekken om te dammen. Natuurlijk, ze heeft genoeg kontfoto's om een kathedraal van screenshots te bouwen en ik heb drie keer naar dezelfde clip gekeken alsof het de Zapruder-film is, maar mijn ballen schreeuwen om afsluiting. Er is hier geen definitieve vorm. Alleen maar eindeloos geflirt, eindeloze hoeken en een droom om misschien ooit de volledige versie te zien. Het is uitputtend. Net als porno kijken met ouderlijk toezicht. Ze is lekker, ze is slim en ze weet precies hoe ze de grens tussen fantasie en "fuck you" moet nemen. Ik respecteer het, maar ik ben ook boos.
Ik ben er nog steeds
Ik voel al dingen, man. Niet alleen onder de gordel, maar overal. Mijn borst wordt gespannen, mijn hersenen worden wazig en mijn lul trekt alsof hij morsecode probeert te versturen voor "NUDES ZENDEN". Aria heeft een natuurlijk expressief gezicht waardoor elke foto aanvoelt als een moment, een vibe, een scène in een of andere kunstzinnige seksfilm waarin de penetratie nooit echt te zien is, maar waarin genoeg wordt geglimlacht en op de lippen wordt gebeten om je gek te maken. Dat heeft een verdraaide kracht. Ze is eigenzinnig, ze is schattig, ze is duidelijk het soort meisje dat doet alsof ze verlegen is terwijl haar hand al halverwege je boxershort zit. En god helpe me, ik wil geloven dat elke emotie die ze laat zien oprecht is. Ik wil geloven dat ze het leuk vindt om deze foto's te maken. Dat elk lipgebitje, elke brutale glimlach, elke wenkbrauw die omhoog gaat een teken is dat ze wil dat ik haar door het dichtstbijzijnde Ikea-meubel ram.
Maar laat één ding duidelijk zijn: deze meid heeft een lul in haar mond nodig. Niet alleen voor mij, maar ook voor haar. Je hebt al die schattige, geile uitdrukkingen en je kunt ze nergens kwijt. Wat doen we hier? Waarom spelen we dit spelletje van veel oogcontact en pruilende lippen als je halverwege de opname niet ergens van kokhalst? Elke keer als ik een nieuwe foto zie waarop ze van die zwoele gezichten trekt, heb ik het gevoel dat ik emotioneel op het randje zit. Het is eerlijk gezegd een tragedie. Alsof je een violist zonder snaren ziet, een pornoster zonder lul in beeld.
Toch blijf ik kijken. Toch blijf ik rukken. Waarom? Omdat deze shit gratis is, en in de wereld van online sletten is gratis bijna uitgestorven. Niemand geeft je iets zonder een aanbetaling, een fooi of een waardering van vijf sterren voor hun lul te verwachten. Maar Aria geeft dorstig goud weg zonder prijskaartje. Ja, het is softcore. Ja, ik ben de vergetelheid in geblazen. Maar vertel me de laatste keer dat je dit niveau van kwaliteit kreeg zonder dat je creditcard het uitschreeuwde van protest.
