Je belandt meteen op Olivia's gratis pagina en ze komt aanzetten met "mijn VIP-pagina is op een ander niveau" alsof het een oplichter op Times Square is die je een CD overhandigt waar je niet om hebt gevraagd. Het meisje flirt niet eens met subtiliteit. Ze maakt het je niet gemakkelijk, ze duwt je naar het betaalde niveau als een uitsmijter in een VIP-club die weet dat je te geil bent om weg te lopen. Luister, ik respecteer de drukte. Dat doe ik echt. Je wilt het vee naar de geldschuur sturen, cool. Maar hier is het addertje: we kwamen hier om te zien of de goederen de tol waard zijn. Je kunt niet met een fluwelen touw in mijn gezicht zwaaien en verwachten dat ik geld ophoest zonder een voorproefje van de champagne. En laat me je vertellen, Olivia-aka LivvyCherry- ziet eruit als het soort meisje dat huur zou kunnen vragen voor een blik. Dat lichaam? Rechttoe rechtaan ontworpen in een ondergronds lab waar gekke wetenschappers het perfecte "buurmeisje dat je leven zal ruïneren" wilden creëren. De pruilende lippen, de heupen met hun eigen zwaartekracht en die tieten die eruit zien alsof ze met de hand zijn gemaakt door smerige engelen met glijmiddel handen.
Dus ja, de verwachtingen zijn torenhoog als je hier aan begint. Ze ziet eruit als een vrouw die weet dat ze gevaarlijk is, alsof ze je gedachten leest en je browsergeschiedenis beoordeelt voordat ze glimlacht en voorover buigt. En ik ben niet de enige die dit denkt - elke wanhopige klootzak in de commentarensectie houdt zijn adem in, wachtend om te zien of ze echt iets laat zien voordat hij naar de VIP-zone springt. We wankelen allemaal op het randje als verslaafden met een creditcard en een halve chub in de hand. Maar vergis je niet, Olivia's gratis pagina gaat minder over het geven van de taart en meer over het aflikken van het glazuur van je vingers en het fluisteren van "wil je meer?" in je oor. Als ze het spel probeert te spelen, dan speelt ze het hard en ze weet precies wat ze doet. Maar dat betekent niet dat ik niet heel achterdochtig ben over wat voor actie er eigenlijk achter het fluwelen touw ligt te wachten.
Een visiebord zonder tieten
Dus ik kwam binnen, vol vertrouwen en hoopvol, denkend dat LivvyCherry me een paar botten zou geven om op te kauwen voordat ze me de echte prijs in rekening zou brengen. In plaats daarvan sta ik tot aan mijn knieën in spiegel selfies en digitale fortune cookie quotes. Zoals wat in hemelsnaam, Livvy? Je ziet eruit als een zonde in een zonnejurk en ik zit hier iets te lezen dat klinkt als een afgewezen regel uit een zelfhulpaudioboek. "Vandaag betrapte ik mezelf erop dat ik dacht... Hoe moeilijk het is om tegelijkertijd sterk en teder te zijn." Trut, wat? Ik kwam niet voor een filosofische inzinking, ik kwam om je kont gebogen over een gootsteen te zien met tandpasta nog op je lippen. Dit is een porno-platform, niet jouw dagboek, en mijn ballen zijn droog en verward.
Laten we ook niet doen alsof dit allemaal per ongeluk is. Ze heeft het berekend. Elke vierde post is een softcore tease, misschien een tiet die loshangt in een belichting van lage kwaliteit, net genoeg om je lul een sprankje hoop te geven voordat ze je weer raakt met een andere inspirerende Pinterest meme. Dan komt de cyclus weer terug: "Neem geen genoegen met minder dan je verdient", gevolgd door "Link in bio voor de VIP-pagina". Luister Livvy, ik ben hier niet om te groeien als persoon. Ik probeer geen innerlijke rust te vinden door middel van je gerecyclede Instagram quotes. Ik ben hier om te zondigen en het liefst tot op de centimeter van mijn leven omrand te worden door dat lichaam dat je blijft verbergen achter "zelfvertrouwen aan de buitenkant" peptalks.
Je wilt jezelf op de markt brengen, prima. Maar serveer me geen kom inspirerende soep als ik verbaal naar de strot wil worden geholpen door wat bijschriften en blikken van je tepels. Elke keer dat ze een foto laat zien die op NSFW-territorium hint, is het alsof je een oase in de woestijn ziet - om er vervolgens achter te komen dat het een fata morgana is en ze je alleen maar naar de VIP leidt als een geil GPS-systeem. Zelfs de selfies die wel huid laten zien, voelen alsof ze zich verontschuldigen voor hun bestaan. Waar is de chaos? Waar is de viezigheid? Waar is die ene zweetdruppel op je onderrug waardoor ik plannen afzeg? Je bent zo sexy als wat, Olivia, maar deze pagina begint aan te voelen als een teaser trailer voor een porno die ik nooit zal zien tenzij ik tol betaal. En eerlijk? Ik weet nog steeds niet zeker of de opnames al klaar zijn.
Braziliaanse koffiescrubs en geen noot november
En hier zijn we dan, de laatste klap in het gezicht: Olivia wil praten over haar Braziliaanse koffiescrub. Alsof ik dat wilde horen nadat ik 48 uur lang een noot had ingehouden in afwachting van het zien van die romige dijen als ochtendzon. Ze post hier over scrubben alsof we op een verdomd huidverzorgingsforum zitten. Schatje. Livvy. Poppetje. Ik ben hier niet om je douche routine te evalueren tenzij het eindigt met je kont tegen het glas gedrukt en een dildo in beeld. Je hebt het spul, je hebt het lichaam, maar wat je niet hebt is een plagerijtje. Niets. Niet eens een voice message, een ondeugend onderschrift, een vingernagel slip-up op video. Alleen promo's voor de VIP en een publieke tribune die droger is dan een AA-bijeenkomst. Het is alsof je een rondleiding krijgt door de lobby van een stripclub, maar te horen krijgt dat de lapdancekamer extra is en "nu niet open".
Maar ere wie ere toekomt. Ze is er tenminste eerlijk over. Ze doet niet alsof op deze pagina alles staat. Ze laat je luid en duidelijk weten dat de smerigheid achter een betaalmuur zit. En dat is prima. Ik respecteer de eerlijkheid. Maar de eerlijkheid respecteren betekent niet dat ik niet teleurgesteld ben als een kind dat sokken uitpakt op kerstochtend. De teleurstelling is voelbaar. Het voelt alsof ik een stripclub binnenliep, een motiverende speech kreeg en naar buiten liep met een zak huidverzorgingsmonsters. Ik wilde je voorovergebogen zien, niet over je scrubgeheimen horen.
Als deze gratis pagina het auditiebandje is, zit het vol potentieel, maar niet genoeg resultaat. Olivia, ik wil geloven. Ik wil betalen. Maar op dit moment heb ik alleen blauwe ballen en een vaag idee dat je tieten misschien ergens anders op het internet staan. Je kunt het strategie noemen, maar het voelt nog steeds als aanranden zonder toestemming. Mijn ballen waren klaar. Mijn kaart was bijna op. Nu zitten ze allebei in time-out. Een tandje erbij. Geef me een reden om te klikken. Geef me een reden om te zondigen. Of geef me op zijn minst een verdomde teaser die niet ruikt naar lavendel en liefdesverdriet.
Het is een persoonlijkheidsportfolio en ik ben weg
Dus waar wil ik eigenlijk naartoe? Ik zal het heel langzaam spellen voor de jongens achterin die nog steeds hoop houden met een semi. Als je hier bent om je af te trekken, dan is dit het niet.
Deze gratis pagina is eigenlijk een Tinder-profiel gemengd met een motiverende kalender en af en toe een wazige tiet in een vieze spiegel. Meer krijg je niet. Als het je doel is om je ziel door je pik te laten uitzuigen door een digitale vixen, dan is Olivia's VIP-pagina de plek waar die horrorshow begint. Maar hier op het gratis niveau? Je bent niet aan het fappen, je bent aan het dagboeken. Dit is een plakboek van gedachten, citaten, selfies, koffiescrubs en vage softcore plagerijen die je lul het gevoel geven dat hij is gejaagd en emotioneel gemanipuleerd.
Laten we het noemen zoals het is. Deze pagina is een persoonlijkheidsoverzicht met tieten paraat. Wil je meer weten over haar ochtendbevestigingen? Dan ben je op de juiste plek. Wil je lezen hoe moeilijk het is om zowel sterk als zacht te zijn in de wereld van vandaag? Gefeliciteerd, kampioen, je zult het hier geweldig vinden. Maar als je binnenkwam met een stijve en een droom, zul je hier weglopen met verwarring en een zeer teleurgestelde schacht. Want deze pagina is niet voor pornoliefhebbers, maar voor sukkels die net willen doen alsof ze met iemand uitgaan die af en toe een tietenfoto post bij elke maansverduistering. Ik heb me niet aangemeld voor een digitaal dagboekbericht van een vrouw die eruitziet als een zonde gedoopt in vanille. Ik kwam om die zonde in actie te zien, en alles wat ik kreeg was filosofie en wat decolleté.
En kijk, ik ben niet boos. Alleen... leeggezogen. Niet op de goede manier. Niet op de "post-nut helderheid, in bed liggen en je leven overdenken" manier. Nee, ik ben uitgeput op de "ik heb zes alinea's gelezen over scrubben en nu wil ik mijn erectie verwijderen met een hamer" manier. Deze inhoud is niet slecht, het is gewoon niet waar ik voor kwam. Het is alsof je een steakhouse binnenloopt en een pamflet krijgt over veganistische mindfulness. Natuurlijk zou ik er iets van kunnen leren, maar ik kwam hier om vlees te eten, niet om over tofu te lezen.
